برج قوامین از نمونه های تلخ تقلید در معماری ایران است که از ساختمان لیبرتی فیلادلفیای آمریکا تقلید شده و فرم آن فاقد زمینه گرایی در معماری است و اسپر یا هرم تاج آن با معماری ایرانی و اسلامی تناقض دارد.

اقتباس" و الهام از معماری ایران و جهان امری پسندیده به نظر می رسد؛ اما تقلید صرف بدون درنظر گرفتن شرایط و زمینه های اجتماعی کشور و توجه به خاستگاه تئوریک معماری غرب که معماران به آن اشتغال می ورزند، سبب انتقال ارزش های فرهنگی و فلسفی غرب به جامعه ایران خواهد شد.
یکی از نمونه های تلخ تقلید در معماری ایران، ساختمان واقع در میدان آرژانتین است که امروز متعلق به موسسه مالی اعتباری قوامین و وابسته به نیروی انتظامی می باشد. معماری این برج در تقلید از ساختمانی واقع در فیلادلفیای پنسیلوانیای آمریکا شکل گرفته که بلند ترین ساختمان این شهر به نام ساختمان شماره یک لیبرتی (ONE Liberty Place) می باشد. این ساختمان در سال 1987 توسط معماری به نام هلموت جان طراحی و ساخته شده است. این ساختمان 61 طبقه دارد و ارتفاع آن 288 متر است و مرکز تعاملات اجتماعی و اقتصادی شهر است.

 
در خصوص ساختمان قوامین واقع در میدان آرژانتین، اطلاعات مکتوبی در دست نیست اما آنچه که مشهور است این است که این برج دارای هرمی در تاج ساختمان بوده که بعدها در اثر باد شدید این هرم فرومی ریزد. بعدها برای ترمیم آن از تاج ساختمان لیبرتی فیلادلفیا تقلید شد و نمای شیشه ای افزوده شد.

 
شاید از نظر بصری این ساختمان دارای زیبایی های نسبی نیز باشد و این زیبایی نظر معمار طراح را به خود جلب و به کپی برداری واداشته است، اما آنچه در نقد این ساختان به آن نسبت داده می شود، ساختمانی ملهم ازابلیسک ها و ساختمان های ماسونی غرب است که گزاره های فراماسونری را در معماری ایران ترویج می نماید. اگرچه ممکن است طراح آن حتی نام فراماسونری را نشنیده باشد اما، تبعات تقلید صرف در جامعه ای متفاوت و چشم پوشی از هزاران سال اندوخته معماری آن، چنین است و طراحان و بهره برداران آن ناگزیرند که رنج شنیدن چنین نقدهایی را برخود هموار کنند.
کشور ایران با داشتن حدود هشت هزار سال تاریخ مدون و فرهنگ مکتوب از منابع غنی فرهنگی بهره می برد که عمده آن در هنر معماری ظهور و بروز یافته است. با این وجود یکی از عمده معضلات معماری امروز ما پس از هشت هزاره تلاش در این عرصه، قطع امتداد معماری امروز با گذشته است. شاید مسامحتا بتوان گفت که این انقطاع از گذشته، زمانی رخ داده که دانشکده های معماری در ایران آغاز به کار کردند. هرچند که بررسی علل آن قصد این گزارش نیست، اما گرایش به معماری غربی و کپی کاری از سبک های معماری غرب مساله ای است که دامن گیر معماری امروز کشور ایران است.
در چنین شرایطی معماران باید بدانند که فرم یکی از شاخصه های معماری است و معماری وجوه دیگری نیز دارد که زمینه گرایی از جمله این وجوه است ، یعنی آنکه علاوه بر فرم باید به زمینه های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی و... مخاطبان معماری خود توجه داشت، که فرم گرایی صرف و نگاه کالبدی به معماری مانع از توجه به زمینه گرایی خواهد شد.